GŁOWA: Duża i typowo molosowata. Linie profilu trochę zbieżne. Bez wyraźnych zmarszczek.

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka, jej szerokość pomiędzy łukami jarzmowymi jest równa długości. Czoło wypukłe, ale za
nim mózgoczaszka
Stop: Wyraźny, wyraźnie widoczne zatoki czołowe.

TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarny, przy szarej masce może być szarawy. Duży, o w pełni otwartych nozdrzach, jest przedłużeniem grzbietu nosa.
Kufa: Mocna, graniasta, wyraźnie krótsza od mózgoczaszki, stosunek długości kufy do długości mózgoczaszki to mniej więcej 1 : 2. Przednia część kufy płaska, jej górna i dolna linia są równoległe, jest równie szeroka, jak długa. Oglądana z boku jest głęboka, a grzbiet nosa prosty.

Wargi: Wargi górne, oglądane z przodu, stykają się w kształcie odwróconego “U”, a oglądane z boku są umiarkowanie obwisłe. Zakrywają wargi dolne i determinują dolną linię profile.
Szczęki/Uzębienie: Szczeki są potężne, mocne i wygięte.. Niewielki przodozgryz (nie więcej, jak 5 mm).
Dopuszczalny zgryz cęgowy, nie jest on jednak specjalnie ceniony.
Policzki: Wyraźne, ale nie pyzate.

OCZY Średniej wielkości, trochę wypukłe, ale nie wyłupiaste. Kształt zbliżony do owalnego. Rozstawione
szeroko i osadzone raczej frontalnie. Powieki mocno przylegające. Barwa tęczówki jak najciemniejsza, ale stonowana z umaszczeniem. ,Wyraz bystry i czujny
USZY: Trójkątne, średniej wielkości, wiszące. Osadzone zdecydowanie powyżej łuków jarzmowych i
szeroko. Niecięte.

FCI-Standard N° 343 17.12.2015/ EN
CANE CORSO ITALIANO



TŁUMACZENIE POLSKIE (z jęz. angielskiego) sierpień 2022 Mirosław Redlicki
POCHODZENIE: Włochy.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 13.11.2015.
UŻYTKOWOŚĆ: Wszechstronny pies użytkowy.
KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.1. Molosy typu mastyfa
Obowiązują próby pracy.


KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Bezpośrednim przodkiem cane corso jest dawny molos rzymski. Kiedyś psy te znaleźć można było na terenie całych Włoch, ale w czasach nam bliższych zachowały się w większej
liczbie jedynie na południu, w Apulii i sąsiadujących z nią prowincjach. Nazwa rasy pochodzi od łacińskiego słowa „cohors”, które oznaczało „obrońcę, stróża obejścia”.


WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej do znacznej wielkości pies, krzepki i krępy, a przy tym niepozbawiony pewnej elegancji. Mięśnie mocne i suche.


WAŻNE PROPORCJE: Pies o prostokątnej sylwetce, długość ciała nieco większa od wysokości (o 11%).
Długość głowy sięga 36% wysokości w kłębie.


ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Stróż obejścia, rodziny i zwierząt gospodarskich, nadzwyczaj
ruchliwy i szybko reagujący. W przeszłości wykorzystywany był do pasienia bydła i polowania na grubą
zwierzynę.



WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie: Psy 64-68 cm.
Suki 60-64 cm.
Tolerancja +/-2 cm .
Waga: Psy 45-50 kg.
Suki 40-45 kg.
Waga odpowiadać ma wielkości psa

WADY: Wszelkie odstępstwa od podanego wyżej wzorca powinny być uznawane za wadę i ocenione w zależności od stopnia nasilenia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa oraz zdolność do wykonywania pracy, do której był przeznaczony.


  • WADY DUŻE:
    - Linie profilu równoległe lub mocno zbieżne. Linia górna i dolna kufy zbieżne.
    - Częściowa depigmentacja nosa.
    - Zgryz nożycowy, przodozgryz większy jak 5 mm.
    - Ogon zakręcony w pierścień lub skierowany prosto ku górze.
    - Ciągły inochód w kłusie.
    - Wzrost wyższy lub niższy od podanego.
    - Obecność wilczych pazurów.

  • WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
    - Agresja lub znaczna lękliwość.
    - Wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania.
    - Linie profile rozbieżne.
    - Całkowita depigmentacja nosa.
    - Grzbiet nosa wklęsły lub wypukły (nos rzymski).
    - Tyłozgryz.
    - Częściowa lub całkowita depigmentacja powiek. Oczy z niebieskimi wstawkami, zez.
    - Brak ogona, ogon krótki.
    - Sierść półdługa, z piórami, miękka.
    - Umaszczenia inne niż we wzorcu, białe łaty.

    • N.B.:
      - Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra całkowicie umieszczone w worku mosznowym
      - Do hodowli mogą być użyte tylko funkcjonalnie i klinicznie zdrowe psy o wyglądzie typowym dla rasy

SZYJA: Mocna, dobrze umięśniona, tej samej długości, co głowa.
TUŁÓW: Nieco dłuższy od wysokości psa w kłębie. Mocny, ale nie krótki.
Kłąb: Wyraźny, wyższy od zadu.
Grzbiet: Prosty, bardzo dobrze umięśniony i związany.
Lędźwie: Krótkie i mocne.
Zad: Długi i szeroki, lekko opadający.
Klatka piersiowa: Pojemna, sięga łokcia, głęboka na całej długości.
OGON: Nat Naturalny, osadzony dość wysoko i bardzo gruby u nasady.

W ruchu wzniesiony, ale nie zakręcony ani skierowany prosto do góry,

KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Długa, skośnie ustawiona, bardzo dobrze umięśniona.
Ramię: Mocne.
Przedramię: Proste, bardzo mocne.
Nadgarstek: Sprężysty.
Śródręcze: Sprężyste i tylko lekko nachylone.
Łapa: Kocia.

KOŃCZYNY TYLNE:
Udo: Długie, szerokie. Wyraźne pośladki.
Kolano: Mocne, umiarkowanie kątowane. .
Podudzie: Mocne i suche.
Staw skokowy: Umiarkowanie kątowany,
Śródstopie: Mocne i suche..
Stopy: Nie tak zwarte, jak łapy.

RUCH: Preferowany jest wyciągnięty kłus o długim kroku.
SKÓRA : Dość gruba, raczej dobrze przylegająca.

SZATA
Sierść: Krótka, lśniąca, bardzo gęsta, z niewielką ilością suchego i śliskiego w dotyku podszerstka.
Maść: Czarna, ołowiano szara, łupkowa, jasno szara, jasna płowa, ciemna płowa i jelenia, ciemna pszeniczna , pręgowana (przemieszane pręgi w różnych odcieniach płowego i szarego. U psów płowych i pręgowanych czarna lub szara maska, która nie powinna sięgać powyżej linii oczu. Dopuszczalna mała biała plamka na piersi, białe końce palców i grzbiet nosa.

 
 
 

GŁOWA: Duża i typowo molosowata. Linie profilu trochę zbieżne. Bez wyraźnych zmarszczek.
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka, jej szerokość pomiędzy łukami jarzmowymi jest równa długości. Czoło wypukłe, ale za
nim mózgoczaszka
Stop: Wyraźny, wyraźnie widoczne zatoki czołowe.
TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarny, przy szarej masce może być szarawy. Duży, o w pełni otwartych nozdrzach, jest
przedłużeniem grzbietu nosa.
Kufa: Mocna, graniasta, wyraźnie krótsza od mózgoczaszki, stosunek długości kufy do długości
mózgoczaszki to mniej więcej 1 : 2. Przednia część kufy płaska, jej górna i dolna linia są równoległe, jest
równie szeroka, jak długa. Oglądana z boku jest głęboka, a grzbiet nosa prosty.
Wargi: Wargi górne, oglądane z przodu, stykają się w kształcie odwróconego “U”, a oglądane z boku są
umiarkowanie obwisłe. Zakrywają wargi dolne i determinują dolną linię profile.
Szczęki/Uzębienie: Szczeki są potężne, mocne i wygięte.. Niewielki przodozgryz (nie więcej, jak 5 mm).
Dopuszczalny zgryz cęgowy, nie jest on jednak specjalnie ceniony.
Policzki: Wyraźne, ale nie pyzate.
OCZY Średniej wielkości, trochę wypukłe, ale nie wyłupiaste. Kształt zbliżony do owalnego. Rozstawione
szeroko i osadzone raczej frontalnie. Powieki mocno przylegające. Barwa tęczówki jak najciemniejsza, ale
stonowana z umaszczeniem. ,Wyraz bystry i czujny
USZY: Trójkątne, średniej wielkości, wiszące. Osadzone zdecydowanie powyżej łuków jarzmowych i
szeroko. Niecięte

  • FCI-Standard N° 343 17.12.2015/ EN
    CANE CORSO ITALIANO
    TŁUMACZENIE POLSKIE (z jęz. angielskiego) sierpień 2022 Mirosław Redlicki
    POCHODZENIE: Włochy.
    DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA : 13.11.2015.
    UŻYTKOWOŚĆ: Wszechstronny pies użytkowy.
    KLASYFIKACJA FCI: Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
    Sekcja 2.1. Molosy typu mastyfa
    Obowiązują próby pracy.
    KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Bezpośrednim przodkiem cane corso jest dawny molos rzymski. Kiedyś
    psy te znaleźć można było na terenie całych Włoch, ale w czasach nam bliższych zachowały się w większej
    liczbie jedynie na południu, w Apulii i sąsiadujących z nią prowincjach. Nazwa rasy pochodzi od
    łacińskiego słowa „cohors”, które oznaczało „obrońcę, stróża obejścia”.
    WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej do znacznej wielkości pies, krzepki i krępy, a przy tym niepozbawiony
    pewnej elegancji. Mięśnie mocne i suche.
    WAŻNE PROPORCJE: Pies o prostokątnej sylwetce, długość ciała nieco większa od wysokości (o 11%).
    Długość głowy sięga 36% wysokości w kłębie.
    ZACHOWANIE/TEMPERAMENT: Stróż obejścia, rodziny i zwierząt gospodarskich, nadzwyczaj
    ruchliwy i szybko reagujący. W przeszłości wykorzystywany był do pasienia bydła i polowania na grubą
    zwierzynę

 

SZYJA: Mocna, dobrze umięśniona, tej samej długości, co głowa.
TUŁÓW: Nieco dłuższy od wysokości psa w kłębie. Mocny, ale nie krótki.
Kłąb: Wyraźny, wyższy od zadu.
Grzbiet: Prosty, bardzo dobrze umięśniony i związany.
Lędźwie: Krótkie i mocne.
Zad: Długi i szeroki, lekko opadający.
Klatka piersiowa: Pojemna, sięga łokcia, głęboka na całej długości.
OGON: Nat Naturalny, osadzony dość wysoko i bardzo gruby u nasady. W ruchu wzniesiony, ale nie zakręcony ani skierowany prosto do góry,
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Łopatka: Długa, skośnie ustawiona, bardzo dobrze umięśniona.
Ramię: Mocne.
Przedramię: Proste, bardzo mocne.
Nadgarstek: Sprężysty.
Śródręcze: Sprężyste i tylko lekko nachylone.
Łapa: Kocia.
KOŃCZYNY TYLNE:
Udo: Długie, szerokie. Wyraźne pośladki.
Kolano: Mocne, umiarkowanie kątowane. .
Podudzie: Mocne i suche.
Staw skokowy: Umiarkowanie kątowany,
Śródstopie: Mocne i suche..
Stopy: Nie tak zwarte, jak łapy.
RUCH: Preferowany jest wyciągnięty kłus o długim kroku.
SKÓRSA : Dość gruba, raczej dobrze przylegająca.
SZATA
Sierść: Krótka, lśniąca, bardzo gęsta, z niewielką ilością suchego i śliskiego w dotyku podszerstka.
Maść: Czarna, ołowiano szara, łupkowa, jasno szara, jasna płowa, ciemna płowa i jelenia, ciemna pszeniczna , pręgowana (przemieszane pręgi w różnych odcieniach płowego i szarego. U psów płowych i pręgowanych czarna lub szara maska, która nie powinna sięgać powyżej linii oczu. Dopuszczalna mała biała plamka na piersi, białe końce palców i grzbiet nosa